نجفآباد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد. |
برای دیگر کاربردها، نجفآباد (ابهام‌زدایی) را ببینید.
| نجفآباد نجباد | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | اصفهان |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) دیگر | دیارنون |
| نام(های) قدیمی | ده نان |
| سال شهرشدن | ۱۳۱۰[۱] |
| مردم | |
| جمعیت | ۲۲۱٬۸۱۴ نفر[۲] |
| رشد جمعیت | ۵/۲[نیازمند منبع] |
| تراکم جمعیت | [نیازمند منبع]۱۲۴ نفر بر کیلومتر مربع |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۸۶٫۲۷۷۹ کیلومتر مربع[نیازمند منبع] |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱٬۶۴۹ متر از سطح دریا[۳] |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۹/۱۴ سانتی گراد |
| میانگین بارش سالانه | ۱۶۳ میلی‌متر |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | مسعود منتظری[۵][۶] |
| ره‌آورد | صنایع دستی، قالی بافی، کرباس بافی، رنگرزی، چاقوسازی، نمدمالی، لوده بافی، ورشو سازی |
| پیش‌شماره تلفنی | ۰۳۱ [۴] |
| وبگاه | www.najafabad.ir |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران م۴۳، ج۲۳[۷] |
| تابلوی خوش‌آمد به شهر | |
| به شهر علم و ایثار خوش آمدید | |
| نماینده مجلس | ابوالفضل ابوترابی |
 
نجفآباد
روی نقشه ایران
۳۲.۶۳۳۹۳° شمالی ۵۱.۳۵۷۸۰° شرقیمختصات: ۳۲.۶۳۳۹۳° شمالی ۵۱.۳۵۷۸۰° شرقی | |
تلفظ راهنما·اطلاعات) یکی از شهرهای استان اصفهان در مرکز ایران است. این شهر سومین شهرستان پرجمعیت استان اصفهان و در مرکز این استان واقع شده است. نجفآباد دارای دو بخش مرکزی و مهردشت و ۶ شهر نجفآباد، گلدشت، جوزدان، علویجه، دهق و کهریزسنگ می‌باشد. نجفآباد در ۲۷ کیلومتری غرب اصفهان
و در دشت وسیعی با شیب نسبتاً ملایم که از غرب به شرق کاهش می‌یابد و
اطراف آن را کوه‌هایی با ارتفاع متوسط احاطه کرده‌است، قرار دارد.ازشمال به برخوار و میمه، از شرق به اصفهان و خمینی شهر، ازجنوب به فلاورجان و از غرب به تیران و کرون محدود می‌باشد.
سید علی خامنه‌ای -رهبر ایران- نجفآباد را شهر علم و ایثار و نگاه روشنبینانه به مسائل کشور دانستند و مردم آن را به پایداری بر دین خدا و وفاداری به اسلام شهره دانستند.[۸] آثارتاریخی نجف آباد عمدتاً مربوط به دوره قاجار می‌باشند از جمله خانه‌های تاریخی؛ مساجد؛ عصارخانه‌ها.[نیازمند منبع]
محتویات
- ۱ پیشینه تاریخی
- ۱.۱ نجفآباد قدیمی‌ترین شهر جدید ایران
- ۱.۲ ساکنین اولیه شهر
- ۱.۳ نجفآباد قبل از صفویه
- ۲ نجفآباد از نظر جهانگردان
- ۳ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس
- ۳.۱ انقلاب اسلامی
- ۴ ارگ شیخ بهایی
- ۵ کبوترخانه‌های نجفآباد
- ۶ دانشگاه آزاد اسلامی
- ۷ اهالی نجفآباد
- ۸ بناهای تاریخی نجفآباد
- ۹ قنات‌های شهرستان نجفآباد
- ۱۰ پانویس
- ۱۱ پیوند به بیرون
پیشینه تاریخی
نجفآباد قدیمی‌ترین شهر جدید ایران
این شهر در زمان شاه عباس صفوی در ۲۵ کیلومتری غرب شهر اصفهان بنا شده‌است.[۹] در دوره حکومت شاه عباس صفوی در حدود سال ۱۰۲۲ه. ق مقداری هدایا و نزورات و جواهرات و پول نقد که بار چندین شتر بود از طرف شاه عباس برای آرامگاه امام علی به نجف اشرف فرستاده شد. (که بالغ بر سیصد من موم زرد، کافور، مقداری فتیله عنبری و مروارید دریایی بود) قافله شتران در این سرزمین باز ایستادند و تلاش شتربانان برای حرکت دادن شتران به جایی نرسید. خبر به شیخ بهایی رسید. شیخ در ردی فرمودند"دیشب در عالم رؤیا شاه نجف را زیارت کردم. فرمودند شتران را برهانید و بارشان را به صرف آباد کردن این محل مصرف کنید که اصلح همین است. " این سخن شیخ مورد تأیید پادشاه قرار گرفت. شرح حال این داستان را اعجوبه توانا ابوالقاسم پاینده در کتاب قدمگاه خود به زیبایی بیان می‌دارند"بیرون شهر معجزه رخ داده بود، چند شتر که با بارهای سنگین از سکه‌های نقره شاه عباس، به راه نجف می‌رفت، پنج فرسنگی پایتخت (اصفهان) در یک دره وسیع ریگی و میان دو رشته کوه، خفتند و دیگر برنخواستند. تلاش شتربانان بی اثر بود. یک روز و دوروز گذشت. شتران هنوز خفته بودند. کاروانسالار درمانده شد و به پایتخت خبر داد. همان شب شیخ بهایی مشاور و محرم شاه امام خفته در نجف را به خواب دید که فرمود شتران را رها کنید و اموال را همان جا صرف کنید که صلاح کار همین است. وبنایی به نام من بسازید که چنین خواسته‌ام. اراده امام انجام شد. آب آنجا نبود. از راه دور آوردند. درآن ریگزار بناء وصحن و ضریح و گنبدی ساختند با دو باغ در دو سو"[۱۰]به عقیده عده‌ای اسم اصلی نجفآباد «ده نان» یا «دهان» بوده‌است که مقصود از نان «نون» می‌باشد؛ و ابوالقاسم پاینده دیار نون را بر این شهر برگزیده‌است.
ساکنین اولیه شهر
عوامل متعددی در هسته اولیه سکونت در این محل نقش داشتند:- سیاسی: شاه عباس صفوی در سال ۹۹۶ه. ق با مساعدت روسای ایل اوستاجلو و ایل شاملو روی کار آمد. شورش‌هایی که از قبل از روی کار آمدن شاه عباس شروع شده بود هنوز ادامه داشت. شاه عباس از همان آغاز برآن شد تا با سرکوب شورش‌های به پاخاسته قدرت خویش را تثبیت کند. وی در سال ۱۰۰۷ه. ق اصفهان را به پایتختی انتخاب کرد و سعی کرد با تحت فشار قراردادن نیروهای شورشی و متلاشی ساختن هسته‌های طغیانی آنها را نابود کند و یا تبعید نماید. وی در این راستا در سال۱۰۱۴ه. ق حدود هفتاد هزار ارمنی و آذربایجانی را به مرکز ایران تبعید نمود. همچنین بسیاری را از گرجستان بیرون راند و در حوالی اصفهان و مازندران اسکان داد. اسکان مخالفان در اطراف پایتخت امکان کنترل بیشتر را به قدرت مرکزی می‌داد. بسیاری از مخالفان شهرهای دیگر هم به این شهر تبعید شدند.
- جغرافیایی: نزدیکی نجفآباد با اصفهان و قرار داشتن بر سر مسیر خوزستان و عراق
- نظامی: شاه عباس این مکان را قورخانه (مرکز اسلحه) و محل سکونت کارگران اسلحه‌سازی قرار داد. به همین جهت احتمال دارد صنعت چاقو سازی و زودپزسازی و همچنین کارد و چنگال‌سازی در نجفآباد از بقایای همان دوران باشد.
نجفآباد قبل از صفویه
در خصوص ساکنان اولیه شهر گفته شده‌است که قبل از بنای آن عده از زرتشتیان در کوه‌های شمالی شهر ساکن بودند. واین محل پس از آنکه دولت اسلامی برقرار شد برای مدتی پایگاه گبران گردید. نجفآباد قطعه زمینی وسیع با دورشته کوه موازی درشمال و یک رشته از کوهپایه‌های زاگرس در جنوب، دشت وسیعی را تشکیل می‌داده که عده‌ای از زرتشتیان چادرنشین از فلات مرکزی ایران (یزد) بدواً در تابستان با کوچ خود به این مکان احشامشان را در کوهپایه‌های شمالی می‌چراندند و تا پاییز در این جاسکونت داشتند. اما پس از مدتی رنج رفت‌وآمد همه ساله آن هارا وادار به اسکان در این دشت کرد. اینان در کوهپایه‌های شمالی ساکن شدند و از چشمه‌سارهای آن برای استفاده خود و مواشی شان بهره می‌بردند. چون تابستان‌ها دچار کم آبی شدند به فکر حفر قنات و تأمین آب دائمی برای خود افتادند. بزرگ قبیله آنها آذرماهان نام داشت و اقدام به حفر قنات بَلمچه کرد و با ساختن قلعه و خانه، طائفه‌ای را در آنجا اسکان داد. وضمن دامداری به کشاورزی هم مشغول شدند. خرابه‌هایی از آنها وجود دارد که البته مربوط به زمان‌های بعد از آنها می‌باشد و همچنین آثار قبرستانی که اکنون در داخل پادگان نظامی قرار دارد.اینان اولین ساکنان نجفآباد بودند.
پس از مرگ آذرماهان یکی از فرزندان او «صندل» به ریاست قبیله منصوب شد. او که با افزایش نفوس احتیاج به آب و آزوقه بیشتری را نیاز می‌دید اقدام به حفر قنات صندل می‌نماید. با حفر آن آب زیادی را در این دشت جاری ساختند عده‌ای از افراد قبیله در محل فعلی باغات شمالی مستقر ساخت؛ و قلعه گبری را در شمال غربی خیابان ۱۵خرداد شمالی و محل آفتابی شدن قنات صندل بنا می‌کندو این دومین محل اسکان نیاکان ما در دشت نجفآباد بوده‌است. بنابر نقل پیران، صندل در دره‌های شمالی نجفآباد مانند (دره ابوجه، دره حمامی، غارگبری) تختگاهی داشته و عده‌ای آثار و علائمی از سکونت آنها را در آنجا دیده و یا از گذشتگان شنیده‌اند. در این زمان است که داستان عبور شتران از نجفآباد به سمت نجفآباد و احداث نجفآباد توسط شاه عباس شروع می‌شود. صندل گبر که مردی با تدبیر و توانا بود. فرزندان ذکور و اناث خود را تشویق به حفر قنات و گسترش دامداری و کشاورزی می‌کند. شیر بچه فرزند ارشد صندل به اتفاق مردان قبیله به احداث قنات دیگری (شیربچه) در مرکز نجفآباد از غرب به شرق، کمر همت می‌بندند و قناتی پر آب را در دشت وسیع و هموار حفر می‌نماید که آن را در محل دهکده (فلکه شیخ بهایی فعلی) آفتابی و به محلی که آن را شاه آباد نام نهادند سرازیر می‌شد. وزمین طول مسیر را احیا نمود و قریه شاه آباد را به عنوان محلی برای اسکان عده‌ای دیگر از فرزندان خود و ایجاد باغ و بوستان تدارک می‌بیند. هم‌زمان در ان محل قلعه، حمام، عصارخانه، و... ساخته می‌شود؛ و هنوز هم بعضی از آن آثار باقی است. با مرگ شیر بچه فرزند او قباد در مرکز دشت نجفآباد (کوچه جعفر قباد) قلعه‌ای بنا می‌کند و درآن ساکن می‌شود. این قلعه هستهٔ مرکزی قبایل پراکنده در چهار نقطه اطراف قرار می‌گیرد و مرکز رفت‌وآمد و داد و ستد زرتشتیان ساکن بلمچه، شاه آباد و ساکنان باغات شمالی می‌شود. بنابر اقوال مختلف مردان جدیدی که از زندانیان سیاسی و منتقدان به حکومت صفوی بودند و از گوشه و کنار توسط شاه عباس صفوی بالاجبار در نجفآباد و عمدتاً در مرکز آن (قدمگاه و قلعه نو بنیان) ساکن شدند. در کنار مردم اولیه نجفآباد همنشین شدند؛ و به زندگی و معاشرت پرداختند. کم‌کم نتایجی بروز می‌کند... فرزند قباد مسلمان شده و نام جعفر را برای خود انتخاب می‌کند. هم چنین اقدام به ساخت قلعه‌ای به نام قلعه جهانگیر کرد که بعداً به قلعه حاج نوروز معروف شد. این قلعه که اکنون در خیابان امام فعلی روبه روی داروخانه شفا بخش قرار دارد، قلعه وسیعی با سکنه زیاد و امکانات خوبی بود. اعم از چاه آب، برج دیده‌بانی، حمام و نقبی که در مواقع خطر می‌توانستند از آن استفاده کنند و فرار کنند؛ و بعداً تاسیسات دیگری مثل یک عصارخانه در آن ساخته شد که هم اکنون باقی است. به تبعیت از او هم‌کیشانش هم اکثراً مسلمان شدند و شیعه اثنی‌عشری اختیار کردند.
به امر شاه عباس و همت شیخ بهایی در بدو احداث نجفآباد تعدادی قنات احداث شد. در مدت زمان کوتاهی طرح باغات و ترویج کشاورزی شروع می‌شود. تعداد قنوات را ۱۷رشته ذکر کرده‌اند که پس از ورود به نجفآباد به ۱۷قسمت (لت) می‌شود. اما تعداد این قنوات هیچ‌گاه به ۱۷ رشته نرسید و با برسی‌های انجام شده فقط ۱۳رشته باقی‌مانده‌است. (قرق، محمدی، شور، ناظری، عباس‌آباد، حسین‌آباد، زرین، کوزادان، شاه، صادق آباد، رحیم آباد، کی، کاشیان) از این ۱۳ رشته نیز بعضی در زمان‌های بعد از دولت صفویه با همت و دستان توانای اهالی این دیار هم چون قنات رحیم آباد حفر شده‌است. در صورت جلسه تحدید حدود قنوات نجفآباد از ۱۳ رشته قنات فوق ۱۰ قنات با یک الج (رشته) و قنات ناظری، عباس‌آباد، زرین و قرق و قنات محمدی هرکدام دارای ۳ الج (رشته) می‌باشد که در مجموع ۱۹الج را تشکیل می‌دهند؛ که ۳الج از اینها (کی، کاشیان، شور) بایر هستند. همان‌طور که گفته شد پس از احداث نجفآباد، بنابر اقوال و اسناد و مدارک تاریخی عده‌ای از بندیان سیاسی و ناراضی و منتقدان به حکومت صفوی از تمام نقاط ایران وادار به اقامت در این خطه می‌شوند. اینکه اجباراً در این محل ساکن شده یا به میل و رغبت خود دقیقاً معلوم نیست. لیکن به نظر می‌رسد با وعده آزادی به شرط سکونت در این محل که تحت نظر حکومت مرکزی باشد به کار و حرفه خود مشغول شدند.
اعم از (اسلحه سازی، فرش بافی، عصاره گیری، گیوه کشی، کالامالی، مسگری، یراق دوزی، کرباس بافی، بیل سازی و...)
با اندک دقت در حرفه‌های پر رونق و با اهمیت آن دوران و تولید لوازم مختلف در این شهر مسلم است که آنها مردمانی هنرمند، کاردان و دانا بودندوادوات و لوازمی که اینان با ورود خود به نجفآباد به ساخت آن مشغول شده بودند هنوز هم وجود دارد. هرچند با وجود تکنولوژی جدید از رونق افتاده‌اند. اما دلائل متعددی وجود دارد که آن مردمان ابتدایی نجفآباد مردمی عامه و معمولی نبودند.. اینان پس از ورود خود در مدت کوتاهی توانستند یک دشت نیمه‌خشک را با دستان هنرمند خود به بوستانی سرسبز تبدیل کنند و حرفه‌های مختلف را رونق بخشند. قبل از ورود این مردمان هزاران روستا در اطراف نجفآباد با قدمتی بسیار قدیمی وجود داشته‌است که هنوز که هنوز است در همان سطح باقی‌مانده‌اند ولی نجفآباد به لطف چنین مردمانی روز به روز بر شوکت و جلالش افزوده شد و چراغش فروزان‌تر گشت. ساخت ادوات جنگی در قورخانه‌های شاه عباس به روایت جهانگردان خارجی هم چون شمشیر، گرز، سپرو... وهمچنین وجود عصارخانه‌های متعدد برای استحصال روغن‌های گیاهی که در آن زمان هرکدام به منزله یک پالایشگاه تهیه سوخت بوده از دیگر هنرها و حرفه‌های آنان بوده‌است. وجود کشاورزان ماهرکه با علم و عمل خود پویایی زیستی این مرز و بوم را رونق بخشیدند به خصوص در بخش درختان بادام که یکی از سخت‌ترین درختان ار نظر مراقبت می‌باشد گویای پشتکار این مردمان است. ساربانان و حمله‌داران سحر خیز در بین راه‌ها و کاروان سراها، از دیگر توان‌مندی‌های ساکنان این خطه بوده که در فن به کارگیری استر و شتر و انتقال کالاهای مایحتاج مردم حکایت از رشادت‌های آنان دارد.[۱۱]
نجفآباد از نظر جهانگردان
- "شاه عباس و طراح اصلی آن شیخ بهایی با ایجاد شبکه کامل آبیاری و ارتباطی و بنیان نهادن شهری بازرگانی و پررونق در ۲۵ کیلومتری غرب اصفهان برای تهیه آزوقه پایتخت، زیر بنایی اساسی بنا کرده است. راجر سیوری
- در کتاب روح ملت‌ها در مورد بی نظمی حاکم بر اصول شهر سازی ایران می‌نویسد"فقط شهر نجفآباد را از این قانون مستثنی دیدم، اول دفعه که آن جا رفتم تصور کردم شهر قدیم را یک‌سره کوبیده‌اند و خیابان‌بندی و کوچه‌سازی را از نو پایه‌ریزی کرده‌اند ولی متوجه شدم معماری نجفآباد از ابتدا همین‌گونه شکل گرفته است. مساجد و میدان‌های نجفآباد تنها محلی است که با فکر نادر به وجود آمده است و دارای نظم و قاعده‌ای است. آندره زیگفرید
- در این شهر به کوچه‌های بن‌بستی بر نمی‌خوریم. (قدیم) هر نوع جنس و متاعی آماده و محیا است. به شکلی که به هیچ عنوان به اصفهان حاجتی نیست.[۱۲]
- از شهر اصفهان تا انتهای آن ۳ فرسخ است و تا خود قصبه ۴ فرسخ می‌باشد؛ که شرق آن بلوک ماربین و مغربش بلوک کرون و جنوب آن لنجان و شمالش نیز ماربین است. طول اراضی آن از مشرق به مغرب زیاده از ۳ فرسخ می‌باشد و متصل به کروند است. سلاطین صفوی از ابتدای آن به طرف طول، خیابانی طرح انداخته‌اند به مثال چهارباغ و در دوطرف اشجار چنار کاشته‌اند و هر دو جانب، باغات انداخته به‌غایت زیبا ساخته‌اند. اگر چه اکثر آن خراب گشته و ضایع گردیده است معذالک هنوز شکوه و صفای آن، خود حکایت بزرگی بانی را می‌رساند.[۱۳]
- قصبه (روستا) ایست خجسته بنیان، آبش از کاریز و هوایش فرح انگیز، باغاتش فراوان واز ۴طرف، آنجا زیاده از یک فرسخ خیابان کشیده ودرخت چنار و اشجار میوه دار درآن خیابان نشانیده‌اند. راقم چند روز درآن جا بود و با خلقش مجالست نمود، عموماً از فسق و فجور دور و از معاصی مشهور مهجور هستند. زین العابدین شیروانی
- باغ‌های نجفآباد به قدری وسیع هستند که ما در مدت ۳ ربع ساعت در کوچه باغ‌های این شهر با اسب‌های خود می‌تاختیم تا بالاخره به خیابان و بازار رسیدیم. هنریش بروگش
انقلاب اسلامی و دفاع مقدس
انقلاب اسلامی
 | این بخش از مقاله فاقد منبع و مأخذ است. شما می‌توانید با افزودن منابع برطبق اصول تأییدپذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
راهپیمایی درسال۱۳۵۷
اعدام سرلشکر ناجی زمانی که مردم اصفهان و نجفآباد علیه دستگاه شاه قیام شجاعانه کردند رژیم شاه به وحشت افتاد و در اصفهان و سپس نجفآباد اولین حکومت نظامی را در دوران انقلاب به فرماندهی سرلشکر رضا ناجی برقرار کرد؛ که یعد از یک ماه حکومت نظامی در اصفهان و نجفآباد در ۱۱ شهر دیگر هم حکومت نظامی برقرار شد. رضا ناجی در مدت فرمانداری نظامی خود از بدترین روش‌ها برای سرکوب و خاموش کردن صدای آزادی مردم اصفهان و نجفآباد استفاده کرد. در شب ۲۷ بهمن ۱۳۵۷ بعد از ۶ ماه خونریزی و تیراندازی به مردم بی‌دفاع اصفهان و نجفآباد، اعدام گردید. هنگام اعدام وی یکی از افراد مطلع به او می‌گوید "تیمسار، مگر شما نبودید که در پاسخ تلفن من درباره حوادث نجفآباد گفتید با خشونت کامل احدی را زنده نگذار و هرکس با هرلباس مخالفت کرد اورا بکش؟!!"
ارگ شیخ بهایی
| این بخش از مقاله فاقد منبع و مأخذ است. شما می‌توانید با افزودن منابع برطبق اصول تأییدپذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
این برج‌ها جز آثار نادر کشور می‌باشد و همانند این برج‌ها را تنها در شهر تبریز می‌توان دید و این به علت تعداد برج‌های آن می‌باشد، و طرح‌هایی برای احیاء این برج‌ها در دست اجرا می‌باشد. اولین طرح گردشگری نجفآباد معروف به هفت برج و به نام طرح گردشگری ارگ شیخ بهایی به همت شهرداری نجفآباد بازسازی شده‌است.
کبوترخانه‌های نجفآباد
نجفآباد را شهر کبوتران و کبوترخانه‌ها می‌گفتند. هر مسافری که قصد سفر به این شهر را داشت از پرواز کبوتران بی‌شماری که در بالای آن پرسه می‌زدند، می‌فهمید که به نجفآباد نزدیک شده‌است. اما امروز کبوتران لانه‌های خود را در این شهر تاریخی از دست داده‌اند و به لانه‌های باقیمانده که برخی از آنها در حال تخریبند برنمی‌گردند. کبوترخانه‌های نجفآباد بخشی از هویت فراموش شده این شهرند. هنوز چندتایی کبوترخانه در شهر دیده می‌شود. هفت عدد کبوترخانه در یکسو و دو کبوترخانه هم در میان شهر نجفآباد، بازمانده بیش از ۵۰ کبوترخانه این شهر است. آنچه امروز از آن همه کبوترخانه باقیمانده، هنوز هم یادآور بخشی از فرهنگ کبوترداری و کبوترخانه سازی در نجفآباد است. اما آنچه باعث نگرانی اهالی شهر است، تخریب بخشی از این بازمانده هاست. از میان کبوترخانه‌ها، دو کبوترخانه در میان شهر از شهرت و ویژه گیهای خاصی برخوردارند. کبوتر خانه‌ها، بناهای خشتی بزرگی هستند که توسط کشاورزان بنا می‌شده‌اند. این بناها دارای تیرهای چوبی متعدد در ناحیه فوقانی و شبکه لانه زنوری و متخلخلی در بخش داخلی خود هستند که مکان مناسبی برای زندگی کبوتران است. کبوترها برای تغذیه از آفات مزارع استفاده می‌کردهاند و فضولات آنها نیز بعنوان کود در مزارع کاربرد داشته‌است. ساخت چنین بناهایی در اصفهان، یزد و شهرهای پرامون آنها معمول بوده‌است. کبوترخانه‌های کوچک و بزرگ ایران بر حسب اندازه میان هزار تا ۴۰ هزار کبوتر را در خود جای می‌دهند. هر چند امروز کبوترخانه‌ها متروک شده‌اند اما هنوز تعدادی کبوتر وحشی و گنجشگ و جغد در آنها زندگی می‌کنند. شهرهای تهران، کاشان، همدان، شیراز، خوزستان، اصفهان، مشهد، قم و تبریز از عمده شهرهای پرورش کبوتر در ایران هستند. کبوتر خانه‌های موجود در اصفهان، تبریز و مراغه نشانگر گستره فرهنگ کبوترداری در ایران باستان است. فرد ریچاردز، جهانگرد و پژوهشگر انگلیسی درباره کبوترخانه‌های استان اصفهان چنین می‌گوید: «یکی از برجسته‌ترین و شگفت‌انگیزترین چیزها، در حول و حوش اصفهان برج‌های گرد و بلندی است که قسمت فوقانی آنها دارای طرح‌های زیبا و دل‌انگیزی است. اینها شبیه برج‌های گرد قصرهای قرون وسطی انگلستان هستند؛ با این تفاوت که در بالای آنها اغلب دو یا سه برج یا مناره مشابه دیده می‌شود که به ترتیب هریک از دیگری کوچکتر می‌شود و اندازه مرتفع‌ترین آنها به شصت یا هفتاد پا می‌رسد. مادام دیولافوا که به همراهی شوهرش مارسل در زمان سلطنت ناصرالدین شاه از نواحی مختلف ایران دیدن کرده‌است درباره علت ایجاد کبوترخانه می‌نویسد: "طریقه دیگری هم برای فراهم کردن کود هست. مالکین در اطراف شهر اصفهان در دهکده‌ها برج‌های بزرگ و متعددی برای کبوتران صحرایی ساخته‌اند. کبوتر بهقدری در اصفهان و شهرهای اطراف آن زیاد است که شخص تازه‌وارد تصور می‌کند که تمام اهالی از گوشت کبوتر تغذیه می‌کنند، ولی اینطور نیست. این حیوان دعوت شده‌است که اجتماعی تشکیل دهد و بیشتر در برج بماند و فضولاتی در آن بریزد و فضله کبوتر چون با خاک خرابه‌ها مخلوط شود برای پرورش خربزه و هندوانه معروف اصفهان مناسب است."[۱۵]دانشگاه آزاد اسلامی
نمایی کلی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد
اهالی نجفآباد
رده:اهالی نجفآباد.بناهای تاریخی نجفآباد
رده:بناهای تاریخی نجفآبادقناتهای شهرستان نجفآباد
رده:قنات‌های شهرستان نجفآبادپانویس
- «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وزارت کشور. بازبینی‌شده در ۰۸ نوامبر ۲۰۱۴.
- «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران)، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بازبینی‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- «پایگاه جستجوی نامهای جغرافیایی». بازبینی‌شده در ۲۰۱۴-۱۱-۰۸.
- «اجرای طرح هم کد سازی تلفن ثابت» (فارسی). وبگاه شرکت مخابرات ایران. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۴. بازبینی‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.
- «مهندس منتظری شهردار نجفآباد شد». پایگاه خبری شهرداری نجفآباد، یکشنبه، ۱۷ شهریور ۱۳۹۲. بازبینی‌شده در ۰۹ سپتامبر ۲۰۱۳.
- «مسعود منتظری - شهردار نجفآباد». پورتال شهرداری نجفآباد. ۲۰۱۴-۱۱-۰۸. بازبینی‌شده در ۲۰۱۴-۱۱-۰۸.
- بانک اطلاعاتی آکو، لیست پلاک‌های خودروهای ایران
- سخنرانی رهبر انقلاب در اجتماع بزرگ مردم نجفآباد
- وجه تسمیه نجفآباد
- فرهنگ غدیر جواد محدثی، انتشارات نشر معروف صفحه ۵۷۰
- قنات‌ها و شبکه آبیاری نجفآباد فضل الله خلیلی
- دوسفرنامه از جنوب ایران ص۱۳۹
- نصف الجهان فی تعریف الصفهان ص ۳۲۴
- خاطره علی صیاد شیرازی درباره برقراری حکومت نظامی در اصفهان
- دیار نون یزدانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر